część pyska

См. также в других словарях:

• ryj — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u niektórych zwierząt: przednia, wydłużona część pyska, służąca do grzebania w ziemi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ryj świni, dzika. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pysk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przednia część zwierzęcej głowy; także: otwór gębowy zwierzęcia; morda : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pysk krowy, konia, psa. Wściekłemu lisowi toczy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pysk — m III, D. a, N. pyskkiem; lm M. i 1. «u zwierząt: przednia część głowy z otworem gębowym, także: sam otwór gębowy» Koński, psi pysk. Długi, spiczasty pysk. 2. rub. «o ludzkiej twarzy, policzkach, ustach; także o sposobie wysławiania się; gęba,… …   Słownik języka polskiego

• maska — ż III, CMs. maskasce; lm D. maskasek 1. «osłona twarzy w formie twarzy ludzkiej lub pyska zwierzęcego, występująca także jako motyw zdobniczy; zasłona z otworami na oczy kryjąca całą twarz lub jej część, stosowana również w teatrze, zwłaszcza w… …   Słownik języka polskiego

• munsztuk — m III, D. a, N. munsztukkiem; lm M. i 1. «rodzaj kiełzna składającego się z dwu metalowych drążków, połączonych trzecim drążkiem, zakładanym do pyska i z łańcuszka opasującego dolną szczękę konia; stosowane bywa w jeździectwie do powodowania… …   Słownik języka polskiego

• policzek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. policzekczka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} boczna część twarzy rozciągająca się od nosa do ucha i od oka do brody : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zarumienione policzki. Całować w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• policzek — m III, D. policzekczka, N. policzekczkiem; lm M. policzekczki 1. «jedna z dwu bocznych miękkich części twarzy, fałd skórno mięśniowy osłaniający z boków jamę ustną» Blade, zapadnięte policzki. Zarumienione policzki. Rumieniec oblał policzki. Łzy… …   Słownik języka polskiego

• wędzidło — n III, Ms. wędzidłodle; lm D. wędzidłodeł «krótki, metalowy pręt, zwykle dwudzielny, stanowiący część uzdy, wkładany koniowi do pyska; umożliwia kierowanie zwierzęciem» Założyć, zdjąć koniowi wędzidło. Koń gryzie, zrywa wędzidło …   Słownik języka polskiego

• morda — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. mordardzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przednia część głowy zwierzęcia z oczami, nosem i otworem gębowym; pysk, paszcza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psia, lisia morda. Morda krowy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wędzidło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. wędzidłodle; lm D. wędzidłodeł {{/stl 8}}{{stl 7}} część uprzęży konia: metalowy pręt wkładany do pyska, umożliwiający kierowanie koniem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Założyć wędzidło koniowi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień